مهرماه امسال بود که نخستین سردیس شهید سرلشگر خلبان ابراهیم فخرائیزاده در مشهد رونمایی شد. سردیس دیگری از این شهید که از سوی شهرداری مشهد تهیه شده بود به پایگاه هوانیروز مشهد اهدا شد تا در ورودی این پایگاه قرار بگیرد و با حضور مسئولان کشوری و لشکری چهره از نقاب بیرون بکشد. پایگاه پنجم هوا نیروز مشهد که همسایه فرودگاه شهید هاشمینژاد است میزبان مسئولان زیادی از نیروی زمینی، نیروی هوایی، پدافند هوایی و سپاه بود تا ادای دینی به همه شهدای نیروی هوایی کنند.
در نمای باز برنامه، صندلیها با نظم چیده شدهاند و میهمانان بیشتر نظامی هستند. رزم نوازان تیپ 377 شهید حبرانی در گوشهای از تصویر ایستادهاند و با هورن، تروپست، طبلها و سنـجها آماده هستند تا سرود مقدس کشورمان را اجرا کنند. آواهایی که حس شجاعت و غرور ملی را در دل هر هموطنی بیدار میکند. درگوشهای دیگر از تصویر تندیس شهید فخرائیزاده در ابتدای بولوار هوانیروز منتظر است تا پارچه از رویش کشیده شود. همه چیز مهیای یک مراسم خوب است.
شهید فخرائیزاده در سال 1332 متولد و پیش از انقلاب در سال 1354 خلبان هلیکوپترهای ارتش میشود. در 15 اسفند سال 65 بالگرد او در عملیات کربلای5 در خاک عراق مورد اصابت موشک قرار میگیرد و همانجا دور از وطن خاک را درآغوش میکشد. پیکر او پس از 13 سال تفحص میشود و در قطعه 29 فرماندهان ارتش در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده میشود. سرلشگر خلبان فخرائیزاده شجاعتش زبانزد همرزمان است. او پیش از انقلاب در رژیم طاغوت از سوی آمریکاییها آموزش میبیند، اما جلوی آنها سرخم نمیکند. او به بیاحترامی افسر آمریکایی به افسر ایرانی واکنش نشان میدهد و این ماجرا تا جایی پیش میرود که افسر آمریکایی را ضرب و شتم میکند.
این سابقه افتخارآمیز باعث میشود که سالها بعد جایی در مشهد تندیسی قرار بدهند تا به نماد عزتخواهی تبدیل شود و سابقه افتخارآفرینیاش از اذهان مردم پاک نشود. این زندگینامه کوتاه تنها چیزهایی است که از زندگی شهید فخرائیزاده گفته میشود. شهید که با داشتن یک سابقه درخشان چیز زیادی در موتورهای جستوجو درباره او وجود ندارد. شباهت نام خانوادگیاش با شهید محسن فخریزاده نیز باعث میشود که با کنکاش اینترنتی چیز زیادی دستگیرمان نشود!
فرمانده پایگاه پنجم هوانیروز مشهد نیز ضمن تشکر از حضور میهمانان دراین مراسم، میگوید: شهید فخرائیزاده خلبان بالگرد کبری بود و ما خوشحالیم که این تندیس به اینجا آمده است. ما حیفمان آمد که این سردیس در اتاق نگهداری شود و تصمیم گرفتیم که آن را در جایی قرار بدهیم که در دید همه کسانی که به اینجا رفت و آمد میکنند، باشد. ما باید بدانیم چه کسانی و در چه برههای و با چه امکاناتی برای دفاع از این کشور ایستادند.
سرهنگ عینی در ادامه به جایگاه هوانیروز اشاره میکند و ادامه میدهد: رهبری بعد از زلزله سرپلذهاب فرمودند هوانیروز متعلق به مردم و جهان اسلام است و هرجا به حفظ ارزشهای انقلاب نیاز باشد با همه تجهیزات پای کار هستیم.
جانشین قرارگاه منطقهای شمالشرق نزاجا نیز درباره نقش ارتش در انقلاب، میگوید: ما در ایام مبارک دهه فجر به اینجا آمدهایم تا از سردیس شهید فخرائیزاده رونمایی کنیم.
در پیروزی انقلاب اسلامی بدنه ارتش با امام و گوش به فرمان ایشان بودند. آنها در زمان طاغوت پارهای از مأموریتهایشان را با کسب اجازه از امام انجام میدادند. رژیم طاغوت حساب دیگری روی ارتش باز کرده بود؛ ولی بدنه ارتش فرزندان این ملت و شاهد بیعدالتی و تبعیض بودند. آنها میدیدند که به ایرانیها در ارتش توجهی نمیشود و آنها نمیتوانند به تجهیزات مهم دست پیدا کنند. امیر سرتیپ دوم ستاد مرتضی محمدی میافزاید: ارتشیها جزو ستمدیدهترین نیروهای قبل از انقلاب بودند و به همین دلیل خیلی زود همراه امام شدند. در ماههای منتهی به پیروزی انقلاب ارتشیها به خیابان میآمدند، ولی با مردم درگیر نمیشدند. از شهریور 57 ارتشیها از دستورات بالادستیها تمرد میکردند و در پادگانها اعتصاب غذا راه میانداختند و به دیدن بزرگان انقلاب میرفتند. هرچه به دهه فجر نزدیکتر شدیم این فعالیتهای انقلابی از سوی ارتشیها بیشتر شد.
در 19 بهمن در نیروی هوایی بیعت تاریخی را با امام انجام دادند و در 22 بهمن ارتش اعلام بیطرفی کرد و به ملت پیوست و پیروزی انقلاب اعلام شد. دشمنان انقلاب پس از پیروزی شعار انحلال ارتش را سر دادند. امام ارتش را میشناخت و از آن حمایت کرد. ارتش در 8 سال دفاع مقدس هرچه در توان داشت در طبق اخلاص گذاشت. شهید فخرائیزاده تنها یکی از ارتشیهایی بود که جانشان را در طول جنگ فدای انقلاب کردند.پایان همه صحبتها به رونمایی از سردیس ختم میشود. سردیس شهید فخرائیزاده اکنون اینجا ایستاده است تا نشانهای باشد از رشادت و استواری یک کشور برای رسیدن به یک هدف مشترک.